Dwaj bracia z Paryża

autor zdjęcia: Wikimedia Commons

źródło: Rzeczpospolita

Obraz André Brouilleta „Une leçon clinique à la Salpêtrière” z 1887 r. przedstawiający wykład Jeana-Martina Charcota w szpitalu Salpêtrière. Asystentem podtrzymującym „histeryczkę” jest Józef Babiński

autor zdjęcia: Eug. Pirou, Paris Wikimedia Commons

źródło: Rzeczpospolita

Józef Babiński (1857–1932), neurolog

autor zdjęcia: Wellcome Images/Wikipedia Commons

źródło: Rzeczpospolita

Henryk Babiński (1855–1931), geolog

Józef i Henryk Babińscy, synowie polskich emigrantów z okresu Wiosny Ludów, przyczynili się do rozwoju nauk przyrodniczych. Młodszy z braci był pionierem neurochirurgii, a starszy – geologiem zatrudnianym przez francuski rząd.

Bracia Babińscy urodzili się w stolicy Francji w drugiej połowie XIX w. Obaj w 1885 r. zmienili zapis imion na francusko brzmiące: Joseph i Henri. Zasymilowali się. Nigdy jednak nie wyparli się swych korzeni. Pochodzili z polskiej rodziny szlacheckiej herbu Bojcza. Ich ojciec Aleksander Babiński wraz z matką – Henriettą z Warenów – trafili do Francji w 1848 r. Małżeństwo doczekało się pierwszego syna dopiero po siedmiu latach: 2 lipca 1855 r. urodził się Henryk, przyszły geolog, odkrywca złóż złota oraz węgla kamiennego, poszukiwacz diamentów, a przy tym znawca sztuki kulinarnej, autor popularnego we Francji dzieła gastronomicznego. Natomiast 2 listopada 1857 r. na świat przyszedł Józef, który stał się jednym z twórców światowej neurologii klinicznej (do dziś jeden z odruchów neurologicznych określany jest jego nazwiskiem, tzw. objaw Babińskiego). Obaj bracia ukończyli najpierw polską szkołę w Batignolles pod Paryżem, później jednak każdy z nich wybrał inną ścieżkę kariery.

Ich życiowe osiągnięcia przypomniano w czterotomowym słowniku „Polski wkład w przyrodoznawstwo i technikę” (2015) wydanym przez Instytut Historii Nauki PAN oraz IPN. Warto braci Babińskich poznać bliżej i ocalić ich dokonania od zapomnienia.

Odkrywca kopalin i znawca światowej...